နေအညိုမှာ
ထုံးအဖွေးဖွေးက လင်းခနဲ့
အစိမ်းရောင်ပခုံးပေါ် ရွှေရောင်တစ်စ
မြစ်ကိုကျော်ပြီး မြင်ကွင်းက ရထားတယ်။
ငှက်ကလေးတွေ ရေပေါ်ပြေးဆော့
ခေတ်တစ်ခေတ်ရဲ့ ရာဇ၀င်ဟာ
ကျောက်သားနံရံကို ေ၀ဒနာနဲ့ရေးခြစ်။
လှေခါးထစ်တွေ ရေတွက်ရင်း
ချစ်သူနဲ့ပြေးတက်ခဲ့တဲ့ အေမာကို
ဒီဘက်ကမ်းက အတွေးနဲ့
ဟိုဘက်ကမ်းက အတိတ္ကို အနှေးပြတယ်။
ဆံပင်ရှည်ခဲ့သလို သစ်ပင်တွေ သေခဲ့သလား
ဖိနပ်နှစ်ရံရဲ့ဘ၀ဟာ
ပွဲတော်ရက်တိုင်း လွမ်းမီးတောက်ခဲ့ပြီ။
ပွေးဖိုပွေးမ အမုန်းရန်ငြိုးမှယ
တို့နှစ်ဦးလည်း ဘာမှမဆိုင် ။
တိုးနှောင်မိုး
No comments:
Post a Comment